Τα κάνουν όλα σωστά; Όχι, τα κάνουν όλα ποδοσφαιρικά!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Δεν λέει κανείς ότι Παναθηναϊκός και Αστέρας έφτιαξαν το ματς της χρονιάς. Αλλά έφτιαξαν ένα καλό παιχνίδι. Με γκολ όμορφα, με δοκάρια και για τους δύο, με φάσεις και για τους δύο, με επεμβάσεις, με ένταση και ποδοσφαιρικό ρυθμό.

Έχει σημασία ότι το έφτιαξαν δύο ομάδες που δεν πήραν εφόδια για να έχουν πολλές δυνατότητες να κάνουν τέτοιο παιχνίδι. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης γιατί δεν βρίσκεται σε μια ομάδα που αυτή τη στιγμή μπορεί να τού παρέχει τέτοιες πολυτέλειες, ο Σάββας Παντελίδης διότι όσο και αν ζήταγε μεταγραφές, πήρε ελάχιστη βοήθεια.

Τι κάνεις, λοιπόν, όταν δεν έχεις χαφ και θέλεις να ενισχύσεις το μεσοεπιθετικό κομμάτι; Βάζεις μεσοεπιθετικό και βάζεις αμυντικό. Τον Κολοβέτσιο αντί του Χατζηγιβάννη... Δεν είναι αστείο. Ο Ουζουνίδης με μια αλλαγή, έκανε τέσσερις μαζεμένες. Ο Κουρμπέλης στα χαφ, ο Λουντ εσωτερικος, ο Μουνιέ στα χαφ, ο Δώνης δύο λεπτά αργότερα σε θέση βολής. Άσχετα αν το έπιασε ο Αθανασιάδης. Στο 62' η αλλαγή, στο 64' η φάση...

Τι κάνεις όταν παίζεις ένα πρωτάθλημα με Ιγκλέσιας - Μουνάφο; Ενεργοποιείς τον ξεχασμένο Ντουντού. Προσθήκη στα χαφ, στο 67' η αλλαγή, 4-3-3, σφίγγει το κέντρο, κερδίζεις την μπάλα εκεί, στο 69' 0-1. Μπάλα μπορεί κάποιος να δει σε πολλά γήπεδα. Καλύτερη μπάλα από αυτή που μπορεί να προσφέρει ο Παναθηναϊκός ή ο Αστέρας.

Ποδόσφαιρο, όμως, δηλαδή τακτική, στρατηγική, φιλοσοφία, δράση και αντίδραση, βλέπει κανείς από τις ομάδες του Μαρίνου Ουζουνίδη και του Σάββα Παντελίδη. Όχι βέβαια μόνο από αυτές. Αλλά σίγουρα από αυτές. Είναι φοβερός ο τρόπος με τον οποίο οι δύο Έλληνες τεχνικοί έχουν επίδραση στις ομάδες τους. Επηρεάζουν το παιχνίδι, επεμβαίνουν σε αυτό, βοηθάνε την εξέλιξή του, στις καλές και στις κακές στιγμές των παικτών τους.

Τα κάνουν όλα σωστά; Όχι βέβαια. Αλλά τα κάνουν όλα ποδοσφαιρικά. Το παιχνίδι της Λεωφόρου μάλλον θα πρέπει να είναι από εκείνα που θα διδάσκονται σε προπονητικά σεμινάρια. Όχι γιατί οι ομάδες έκαναν το τέλειο παιχνίδι, δεν συνέβη αυτό ούτε στον Παναθηναϊκό ούτε στον Αστέρα. Αλλά για να διαπιστωθεί πόσο μπορεί να έχει ρόλο ένας προπονητής όχι μόνο στην προετοιμασία αλλά και στη διάρκεια ενός αγώνα.

Το θεαματικό ποδόσφαιρο, δεν είναι κατ' ανάγκη και σωστό ποδόσφαιρο. Αν έχεις το πρώτο, δεν είναι απαραίτητο να έχεις και το δεύτερο. Η διαδρομή πρέπει να είναι αντίθετη. Αν έχεις σωστό ποδόσφαιρο, κάποια στιγμή μπορεί να το μετατρέψεις και σε όμορφο. Αλλά αυτή η διαδρομή χρειάζεται προπονητές που να δημιουργούν ομάδες, όχι απλώς να κανονίζουν θέσεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Ουζουνίδης και ο Παντελίδης είναι από αυτούς τους προπονητές. Τούς αρέσει ο ρόλος; Δεν το γνωρίζω. Αλλά είναι βέβαιο ότι αν είχαν ομάδες που δεν θα είχαν τέτοιο ρόλο, δεν θα τους ταίριαζε. Σε Παναθηναϊκό και Αστέρα, αντίστοιχα, τι έχουν;

Δύο ομάδες που στο μεταξύ τους ματς είχαν 18 Έλληνες σε σύνολο των 28 που χρησιμοποιήθηκαν. Με τρεις ο καθένας παίκτες από τις ακαδημίες τους, Χατζηγιοβάννης, Δώνης, Μπουζούκης για τον Παναθηναϊκπο, Κυριακόπουλος, Κώτσιρας, Δουβίκας για τον Αστέρα. Και ένας μπαλαντέρ, ο Κουρμπέλης που ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Αστέρα και έφτασε να είναι αρχηγός του Παναθηναϊκού.